از مواعظ لقمان حکیم: «پسرم! از تنبلی و بی‌حالی بپرهیز كه اگر كسل باشی، حقی را ادا نمی‌كنی و اگر ملول باشی، بر حق صبر نخواهی كرد./// پسرم! من از سخن پشیمان شده‌ام، ولی هرگز از سكوت پشیمان نشده‌ام. /// پسرم! حلیم و بردبار هنگام غضب شناخته می‌شود، و شجاع را در جنگ می‌توان شناخت، و دوست را هنگام نیاز به او. ///پسرم! دو زانو نزد عالمان بنشین و از آنان بیاموز، اما با ایشان جدل مكن كه تو را دشمن بدارند. از دنیا به اندازه‌ای بگیر كه تو را به مقصد برساند. اضافه درآمدت را خرج آخرتت كن، همه دارایی خودت را انفاق نكن كه فقیر شوی و سربار دیگران گردی. /// پسرم! برای یتیمان همچون پدر باش، با سفیه همنشینی نكن و از مجالست با دورو و منافق بپرهیز. /// پسرم! سه خصلت است كه در هر كه باشد ایمانش كامل است: اول آنكه چون راضی شود، رضایتش او را به باطل نكشاند. دوم آنكه چون خشمگین شود، غضب او را از حق بیرون نكند. سوم آنكه چون قدرت یابد، در پی آنچه حق او نیست، نرود. پسرم! یا دانا باش، یا دانش‌آموز، یا شنونده باش، یا دوستدار اهل علم، و جز اینها نباش كه هلاك شوی. ///پسرم! در مجالس دانشمندان حاضر شو؛ چرا كه خداوند، دلهای مرده را با دانش حیات می‌بخشد3». و ... در پایان، باشد كه از حكمت‌های لقمانی بهره‌مند شویم، تا به اخلاق قرآنی آراسته گردیم//نظر یادتون نره!//

نظرات شما عزیزان: